SKOLIOZA IDIOPATYCZNA A CHIROPRAKTYKA JAPOŃSKA

80% wszystkich skrzywień bocznych

kręgosłupa czyli skolioz, to skoliozy

idiopatyczne, których czynnik

etiologiczny jest oficjalnie do dziś nieznany.  

Samo słowo „idiopatyczny” znaczy po łacinie, „samoistny”. Większość  wad układu kostno – mieśniowego ma swoją przyczynę i nie dzieją się same z siebie. Dlatego w dalszej części tego artykułu celowo będzie używane  słowo „idiopatyczny” opatrując go cudzysłowem. Określenie medyczne w języku łacińskim „pelvis scoliotica”, oznaczające miednicę zniekształconą wskutek bocznego skrzywienia kręgosłupa, można by tutaj zastąpić określeniem „scoliosis pelvica”, które odwraca zależność przyczyny i skutku.

Na podstawie ( . . . ) obserwacji możemy stwierdzić, że proces powstawania skoliozy tzw. „idiopatycznej” zaczyna się już w łonie matki lub, jak również w trakcie narodzin. Badania dzieci w wieku od 0,5 do 18 lat (?) wykazują że większość ma nieprawidłowo ułożone kości miednicy. Nie znaczy to oczywiście, że skrzywienie boczne kręgosłupa we wszystkich przypadkach jest od razu zauważalne. Proces powstawania skoliozy jest skomplikowany i zależny od indywidualnych cech dziecka. Pierwsze symptomy skoliozy mogą być zauważone w wieku od 1 do 7 lat, kiedy to najcześciej mamy do czynienia ze skrzywieniem bocznym kręgosłupa funkcjonalnym lub inaczej zwanym, statycznym. Jest to skrzywienie jednołukowe – odwracalne. We wszystkich tych przypadkach korekcja położenia miednicy spowodowała nie stwierdzenie w późniejszych badaniach jakiegokolwiek skrzywienia bocznego kręgosłupa. Stwierdzamy zatem, że korekcja ułożenia miednicy przeprowadzona przy pomocy metody ( ? ) ma niespotykany dotąd efektywny charakter prewencyjny.

W przypadkach bardziej zaawansowanych, kiedy mamy już do czynienia z tzw. skoliozą strukturalną (czytaj: utrwaloną, nieodwracalną), stosowane obecnie konwencjonalne metody, jak: gimnastyka korekcyjna, gorsety, masaż czy elektrostymulacja nie dają większych efektów. Dzieje się tak dlatego, że nie została usunięta przyczyna skoliozy. Kiedy miednica znajduje się w asymetrycznym położeniu, wpływa ona przez cały czas na proces pogłębiania skoliozy.

Aby prawidłowo zrozumieć proces powstawania skoliozy „idiopatycznej”, należy zacząć od przybliżenia biomechaniki układu kostnego człowieka, a szczególnie biomechaniki miednicy.

Składa się ona zasadniczo z trzech części: prawej kości miednicy, lewej kości miednicy i kości krzyżowej. Prawidłowe ułożenie tych kości jest symetryczne względem płaszczyzny strzałkowej. Wysokość położenia panewek stawów biodrowych, talerzy biodrowych, względem tej płaszczyzny jest jednakowa. Podstawowy ruch zmieniający położenie kości miednicy względem siebie może nastąpić w stawach krzyżowo – biodrowych. Jeszcze do nie dawna stawy te były uważane przez medycynę zachodnią za nieruchome lecz teraz coraz mniej lekarzy zgadza sie z tą opinią. Przemieszczenie takie następuje we wszystkich kierunkach. I tak, kiedy prawa kość miednicy przesuwa się do góry, (najczęstszy przypadek), to równocześnie skręca się do środka i odchyla górną cześcią do tyłu, a dolną do przodu. Kość krzyżowa zachowuje sie odwrotnie, skrecając sie w odwrotnym kierunku. Lewa kość miednicy natomiast obniża się w dół, skręca od środka, górna cześć przesuwa się do przodu, a dolna do tyłu.

Przemieszczenie miednicy nie wystepuje selektywnie. W połączeniu z górną cześcią układu kostnego i dolną nastepują również przemieszczenia. I tak – odpowiednio w – połączeniu kości krzyżowej z cześcią ledźwiową kregosłupa piąty krąg lędźwiowy wykonuje obrót zgodny z obrotem kości krzyżowej, natomiast kręgi znajdujące sie powyżej obracają się przeciwnie.

Dzieje się tak zapewne z powodu mocniejszego wiązania kości krzyżowej z piątym kręgiem lędźwiowym niż piątego kregu z czwartym. Sytuacja ta tłumaczy też częściowo powstawanie rotacji kręgów w skrzywieniu bocznym kręgosłupa, tzw. rotoskoliozy. Połączenie miednicy z kończynami dolnymi ujawnia również nieprawidłowość polegającą na nieprawidłowym położeniu główek kości udowych w stosunku do panewek stawu biodrowego.

W badaniu porównawczym długości kończyn dolnych przeprowadzonym w pozycji leżącej na brzuchu będzie widać wyraźne skrócenie nogi prawej w stosunku do lewej.

Dzieje się tak dlatego, że panewka prawego stawu biodrowego wraz z prawą kością miednicy przesuwa się do góry, do przodu i dodatkowo ku środkowi, pociągając w tym samym kierunku prawą kończynę dolną..

Badanie położenia miednicy jak i długości kończyn dolnych powinno być przeprowadzone przede wszystkim w pozycji leżącej na brzuchu gdyż nie działają wówczas na miednice żadne siły wzdłuż osi pionowej układu. W badaniu takim często można zauważyć większe napięcie mięśni po stronie lewej kręgosłupa lędźwiowego, co sugeruje tendencje wygięcia bocznego kręgosłupa, łukiem do lewej strony. Sytuacja ta zmienia się, kiedy badamy pacjenta w pozycji stojącej. Miednica nie wykazuje wtedy nieprawidłowego położenia, jeżeli chodzi o wysokość ułożenia talerzy biodrowych. Jedynie uniesiona do góry prawa łopatka sugeruje zakłócenie symetrii układu kostnego. Prawa – „krótsza” noga, oparta – jak i lewa – na równej podłodze obniża prawy talerz biodrowy do pozycji prawidłowej. Kręgosłup, mający teraz poziomą podstawę nie wykazuje skrzywienia bocznego. Obserwacja postawy pacjęnta wykazuje, że wygodniej jest mu stać na bardziej obciążonej prawej nodze, ale po chwili nieświadomie przerzuca on ciężar na nogę lewą. Podczas chodzenia sytuacja powtarza się za każdym krokiem. Lewa noga, jako dłuższa, jest bardziej obciążana. Powoduje to w końcu przesunięcie się lewego stawu biodrowego do przodu i do środka, a co za tym idzie, wyrównanie porównawcze długości kończyn dolnych. Teraz w badaniu w pozycji stojącej okazuje się, że miednica po stronie prawej uniesiona jest do góry w stosunku do lewej. Kręgosłup w części lędźwiowej wychylony jest w stronę lewą, ale sylwetka – nie chcąc stracić równowagi – w części górnej przechyla się w stronę prawą, co powoduje wygiecie kręgosłupa jednołukowe (czytaj: funkcjonalne, statyczne, odwracalne) prawie na całej jego długości.

W tej fazie skrzywienia korekcja chiropraktyczna położenia miednicy, stawów biodrowych oraz mobilizacja części lędźwiowej kręgosłupa daje prawie natychmiastowy efekt. Miednica zostaje prawidłowo ułożona , długość kończyn wyrównana, a kręgosłup ustala swoje położenie w płaszczyźnie strzałkowej.

Co dzieje się wówczas, gdy zabieg taki nie zostanie przeprowadzony? Obciążona wtedy lewa noga staje się na skutek jeszcze większej subdyslokacji lewego stawu biodrowego krótsza od prawej nogi. Asymetria pogłębia się. Kręgosłup wygina się jeszcze głębiej łukiem do lewej strony. Utrzymanie równowagi staje się już niemożliwe, toteż ciężar ciała jest przerzucony teraz na nogę prawą, a górna część sylwetki zwraca się ku stronie lewej, próbując wyrównać istniejące już skrzywienie. Nie jest to jednak możliwe. Tworzy się drugi łuk powyżej pierwszego, zwrócony do strony prawej. Jest to skrzywienie wtórne (wyrównawcze). Mamy wtedy do czynienia ze skoliozą strukturalną („nieodwracalną”).

Nieprawidłowe obciążenie kręgów, dysków międzykręgowych oraz nieodwracalne zmiany w kręgosłupie powodują osłabienie gorsetu mięśniowego, a co za tym idzie, progresje skrzywienia. Przykurcz mięśni, które ściśle związane są z przemieszczeniem miednicy, rozmieszczone są asymetrycznie, co utrudnia niesłychanie jakąkolwiek próbę leczenia.

Jego efekt jest w dużej mierze zależny od stopnia zaawansowania choroby. Im mniejszy stopień skrzywienia, tym większa szansa na sukces.

Rodzice powinni być uświadamiani na temat wad postawy podczas każdej wizyty co owocuje wiekszym rozpropagowaniem tematu skolioz .

Kiedy małe półtoraroczne dziecko chodzi wokół stołu, trzymając się go, tylko w lewą stronę, a nie potrafi w prawą, to może to świadczyć o przemieszczeniu miednicy i skróceniu lewej kończyny.

Kiedy dziecko ośmioletnie siedzi przy biurku i podwija prawą nogę, wkładając prawą stopę pod prawy pośladek, oznacza to, że w sposób naturalny robi podkładkę wyrównawczą pod przemieszczoną prawą miednicę.

Te spostrzeżenia i wiele innych, które powinniśmy nagłaśniać również w mediach dają większą świadomość społeczeństwa i pozwalają wcześnie zapobiec temu poważnemu schorzeniu, jakim jest skolioza „idiopatyczna”.

Niewątpliwie nasuwa się pytanie, skąd bierze się przemieszczenie miednicy?

Prawdopodobnie przyczyną jest asymetrycznie ułożona miednica matki. W obrębie miednicy zaczyna się życie przyszłego człowieka. Badania nasze wykazały w dużym procencie, że dzieci, u których nie stwierdzono przemieszczenia miednicy, nie mają większych problemów ze zdrowiem, a ich matki też mają prawidłowo ułożoną miednicę. Również większość ( ? ) dorosłych pacjentek, których skorygowały przez zabieg trwale miednicę przed ich ciążą, urodziły dzieci z całkowicie symetryczną miednicą. Chociaż mechanizm samej deformacji miednicy nie jest całkowicie jasny (istnieje kilka teorii), to konieczność prewencji bocznego skrzywienia kręgosłupa można śmiało przesunąć z dziecka na przyszłą matkę.

Na podstawie artykułu ; Maciej Dłuski

POLECAM  i ZAPRASZAM

Przemysław Rybczyński

Terapeuta dyplomowany Chiropraktyki McTimoney-Corley?a
członek Stowarzyszenia Chiropraktyków  Polskich
TRZY DIAMENTY – GABINET TERAPII NATURALNYCH CHIROPRAKTYKI KRĘGOSŁUPA
UL.NAGIETKOWA 33
POZNAŃ
tel.606998116
www.chiropraktyka-poznan.pl
www.rwakulszowa-poznan.pl
http://www.tinyurl.pl?GNCKoVdf